Jestem córką smutku Przyjaciółką cienia Nutą muzyki ciszy Żalem nieuniknionym
Jestem odbiciem rozbitego lustra Rozrzuconego w zaułku ciemnej uliczki I cichutko szepczę nocy „przytul mnie”
Cisza
Widzę tylko błyszczące oczy czarnego kota I już zaczynam rozumieć - łzy zapiszą mój uładzony życiorys
|
Dodaj komentarz